Με το πέρασμα των χρόνων, συνειδητοποιώ πως η ζωή πάντα σε οδηγεί σ’ αυτό που είναι καλύτερο για σένα…
Αυτήν τη στιγμή, γράφω με την ιδιότητα του Επιστημονικού Συνεργάτη στο University College του Λονδίνου στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου παραδίδω διά ζώσης σεμινάρια στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Ταυτόχρονα, εργάζομαι επίσης ως Επιστημονικός Συνεργάτης και Πανεπιστημιακός Σύμβουλος στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου παραδίδω σεμινάρια στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων (π.χ., «Ισότητα, Διαφορετικότητα και Συμπερίληψη: Αναπηρίες στον Χώρο Εργασίας», «Προσωπική, Επαγγελματική και Ακαδημαϊκή Ανάπτυξη»), όπως και στο Παιδαγωγικό Τμήμα (π.χ., Μέθοδοι Ποιοτικής Έρευνας στην Ψυχολογία», «Εισαγωγή στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία»). Έχω επίσης συμμετάσχει σε διάφορα ερευνητικά έργα (π.χ., «Lego Serious Play»), καθώς και συνεργαστεί με φοιτητές σε μικρά ανεξάρτητα εγχειρήματα (π.χ., «The Birmingham Project» – μία συνεργατική μελέτη για πρωτοετείς φοιτητές).
Επίσης, είμαι αξιολογήτρια τήρησης ακαδημαϊκών κριτηρίων μίας από τις μεγαλύτερες σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων της Βρετανίας, αυτή του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ.
Ιδιαίτερα σημαντική για μένα και την ακαδημαϊκή μου εξέλιξη είναι η συνεργασία με ερευνητές και ακαδημαϊκούς και από τα πέντε κολέγια του Πανεπιστημίου. Για αυτόν τον λόγο, είμαι ενεργό μέλος του Δικτύου για τα Παιδιά και την Παιδική Ηλικία, μέσω του οποίου προσπαθούμε να προσφέρουμε ένα μοναδικό φόρουμ για συνεργασίες στους τομείς της έρευνας, της εκπαίδευσης, της χάραξης πολιτικών και της επαγγελματικής πρακτικής, για και με τα παιδιά.
Η συνεργασία μου με την Υπηρεσία Διασύνδεσης και Σταδιοδρομίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ως ερευνήτρια-κειμενογράφος, μού δίδαξε τη σημασία ενός διδακτορικού πέραν των κύκλων της πανεπιστημιακής κοινότητας και το πώς θα μπορούσα να μεταλαμπαδεύσω την πληροφορία αυτή στους διδακτορικούς φοιτητές μας.
Επιπλέον, η συνεργασία μου και η εθελοντική μου δραστηριότητα με οργανισμούς/ μη κερδοσκοπικές οργανώσεις/ νοσοκομεία, όπως το «Βασιλικό Εθνικό Ινστιτούτο Τυφλών» (π.χ., τηλεφωνικές ομάδες για ενήλικες με απώλεια όρασης) και την Οφθαλμολογική Κλινική Moorfields Eye Hospital στο Λονδίνο, μου επιτρέπουν να διατηρώ την κλινική μου εμπειρία και την επαφή με άτομα με οπτική αναπηρία.
Τα ερευνητικά μου ενδιαφέροντα αφορούν τον “ικανοτισμό” και το κοινωνικό στίγμα που προκύπτει από την επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά που παρουσιάζουν τα παιδιά με οπτική αναπηρία ή τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και την παθολογικοποίηση αυτού του είδους της συμπεριφοράς. Το ενδιαφέρον αυτό προέκυψε από την εμπειρία μου ως αναγνωρισμένης ειδικής παιδαγωγού στην Ελλάδα, κατά την οποία συνεργαζόμουν στενά με τις οικογένειες των μαθητών που ήταν εγγεγραμμένοι σε σχολεία, τους συναδέλφους μου και κυρίως, τα παιδιά με οπτική αναπηρία, τους μαθητές που βρισκόταν στο φάσμα του αυτισμού ή/ και αντιμετώπιζαν μαθησιακές δυσκολίες, σύνδρομο Down, ψυχώσεις, σχιζοφρένεια, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/ υπερκινητικότητα, εγκεφαλική παράλυση και άλλες μορφές πολλαπλών διαταραχών.
Βασική πτυχή της επαγγελματικής μου πορείας ήταν η διεύθυνση του δικού μου ιδιωτικού γραφείου στην Αθήνα για τους μαθητές μου και τις οικογένειές τους, όπου επιδίωκα με ζήλο να εφαρμόζω τη θεωρία στην πράξη μέσω ενός συνδυασμού σύγχρονων, όπως και παραδοσιακών μεθόδων παρέμβασης. Πλέον, συνεισφέροντας στη δημιουργία νέας θεωρίας, φιλοδοξώ να βοηθήσω την επόμενη γενιά ειδικών παιδαγωγών να παντρέψουν περαιτέρω το ιδεατό με το πραγματικό στις παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση των ατομικών αναγκών κάθε παιδιού.
Η μελέτη μου εξετάζει τις αντιλήψεις τόσο των κηδεμόνων, όσο και των επαγγελματιών που δουλεύουν με παιδιά με οπτική αναπηρία ή/ και παιδιά με διαταραχή αυτιστικού φάσματος, εστιάζοντας σε τυχόν επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές που αυτά εμφανίζουν. Ας ξεκινήσουμε, όμως, από την αρχή…
Η σκέψη και η γνώση αποτελούν κατασκευές των αντιλήψεων που διατηρούν οι άνθρωποι αναφορικά με τις διαφορετικές πτυχές του κόσμου που τους περιβάλλει. Οι αντιλήψεις βοηθούν τους ανθρώπους να ερμηνεύσουν τις διάφορες πτυχές και χωρίς τη βοήθειά τους, οι σκέψεις απλά στερούνται περιεχομένου. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνει κανείς μία συμπεριφορά μπορεί να επηρεάσει το πώς αντιδρά σε αυτή. Συνεπώς, η ανακάλυψη των αντιλήψεων των κηδεμόνων και των επαγγελματιών σχετικά με τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές που παρουσιάζουν τα παιδιά με οπτική αναπηρία και τα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού αποτελεί μεγάλη πρόκληση.
Μεταξύ των δύο αναπηριών που αναφέρθηκαν παραπάνω έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη μίας σύνδεσης, ως προς τις αντιλήψεις των ατόμων σχετικά με τον κοινωνικά κατασκευασμένο τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτή μια επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά. Ο αυτισμός γίνεται αντιληπτός ως αναπηρία με χαρακτηριστικά δύσκολα, όπως μία επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά η οποία σχετίζεται με τον κοινωνικό στιγματισμό, τα ταμπού και τον “ικανοτισμό”. Αντίθετα, στην οπτική αναπηρία η ύπαρξη επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς μοιάζει να αποτελεί συνέπεια της αισθητηριακής απώλειας. Η δι-κατευθυντικότητα της θεωρίας των οικολογικών συστημάτων μοιάζει να έχει χαθεί ολοκληρωτικά και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των οικολογικών συστημάτων φαίνεται να καθορίζονται από το μακροσύστημα.
Το επιστημονικό μου ενδιαφέρον για το εν λόγω ζήτημα ξεκίνησε τον καιρό που εργαζόμουν ως ειδική παιδαγωγός παιδιών με οπτική αναπηρία ή/ και διαταραχή αυτιστικού φάσματος. Το γεγονός πως και οι δύο ομάδες μαθητών παρουσίαζαν επαναλαμβανόμενες κινήσεις (και γίνονταν αποδέκτες των ίδιων αντιδράσεων/ παρεμβάσεων από τους επαγγελματίες), ενίσχυσε την αντίληψή μου σχετικά με τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και τους τρόπους με τους οποίους αντιδρούσαν σε εκείνες οι ενήλικες.
Το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ στο Ηνωμένο Βασίλειο αγκάλιασε τη διδακτορική μου διατριβή, η οποία εστιάζει συνδυαστικά στην οπτική αναπηρία και το φάσμα του αυτισμού. Αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) και από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας (διατμηματικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα) μετά την ολοκλήρωση ενός μεταπτυχιακού στην Ειδική Αγωγή (με βαθμό άριστα). Ολοκλήρωσα τις προπτυχιακές μου σπουδές (στη Σχολική και Προσχολική Αγωγή) στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και έχω επίσης αναγνωριστεί ως εκπαιδευτική ψυχολόγος στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχω λάβει βραβεία και υποτροφίες από οργανισμούς όπως η UNICEF, η Εθνική Ολυμπιακή Ακαδημία, το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών της Ελλάδας, το Ίδρυμα Λεβέντη της Ελβετίας και το Ίδρυμα Μπάκαλα στην Ελλάδα. Έχω παρουσιάσει δημοσιεύσεις πάνω σε ζητήματα αναπηρίας σε διάφορα παγκόσμια συνέδρια, υπήρξα μία από τους συνεργάτες συγγραφείς βιβλίων ειδικής αγωγής και είμαι αξιολογήτρια του περιοδικού i-Teacher και κριτής του Συνεδρίου Νέος Παιδαγωγός.
Οι δημοσιεύσεις και οι παρουσιάσεις σε διεθνή συνέδρια μου δίνουν την ευκαιρία να διασυνδεθώ με άλλους ακαδημαϊκούς και επαγγελματίες σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως και να βελτιστοποιήσω περαιτέρω την οπτική μου και τις προσωπικές μου ερευνητικές ιδέες. Κάθε δημοσίευση είναι σαν την αφήγηση μιας ιστορίας και κάθε παρουσίαση μοιάζει με σύντομο ταξίδι· είναι αναμφισβήτητα κάτι που απολαμβάνω ιδιαίτερα. Ελπίζω αυτού του είδους το έργο να βοηθήσει άλλους ερευνητές να αναπτύξουν περαιτέρω την επιστήμη τους και βρίσκω καλοδεχούμενη κάθε ευκαιρία για συνεργασία.
Από το 2002 και για περίπου 16 χρόνια εργάστηκα ως ειδική παιδαγωγός και σχολική ψυχολόγος σε ιδιωτικά και δημόσια ιδρύματα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επίσης, από το 2015 και για περίπου 3 χρόνια, διηύθυνα το προσωπικό μου ιδιωτικό γραφείο στην Ελλάδα, ένα «Κέντρο Ειδικής Αγωγής για το Παιδί, τον Έφηβο και την Οικογένεια», απευθυνόμενη σε παιδιά και εφήβους με πολλαπλές και μαθησιακές αναπηρίες, όπως και τις οικογένειές τους. Το γεγονός πως έχω εμπειρία στην εργασία με παιδιά χωρίς αναπηρίες με έχει βοηθήσει να εμπλουτίσω την παρέμβασή μου σε ψυχολογικό, συναισθηματικό, γνωστικό και κοινωνικό επίπεδο, με πιο ολοκληρωμένο τρόπο. Έχω οργανώσει εκπαιδευτικά σεμινάρια και ακαδημαϊκά συνέδρια και έχω εργαστεί εθελοντικά ως σύμβουλος για άτομα με αναπηρίες αναφορικά με ζητήματα κοινωνικής πρόνοιας στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, τους Διεθνείς Θερινούς Ειδικούς Ολυμπιακούς Αγώνες και σε θερινές κατασκηνώσεις.
Η εργασιακή μου εμπειρία ως διευθύντριας τεσσάρων διαφορετικών Ειδικών Νηπιαγωγείων μου έχει διδάξει τη σημασία του να ακούω τους γονείς και να συνεργάζομαι με τρόπο επαγγελματικό, μα φιλικό. Επίσης, ως ιδιοκτήτρια και διευθύντρια ενός ιδιωτικού γραφείου, προσπάθησα να αναπτύξω τις οργανωτικές μου δεξιότητες και τις δεξιότητες πολυδιεργασίας μου, καθώς λειτουργούσα ως διαμεσολαβήτρια μεταξύ γονέων, παιδιών, άλλων επαγγελματιών και εξωτερικών ενδιαφερόμενων μελών. Ως αποτέλεσμα, έχω μάθει να επιλύω τυχόν προβλήματα με ειρηνικό, αλλά και αποφασιστικό τρόπο και να παίρνω πρωτοβουλίες όπου αρμόζει, θέτοντας πάντα σε προτεραιότητα την ευημερία των παιδιών και των οικογενειών τους.
• Μέλος του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής (Π.Ε.Σ.Ε.Α.), 2014
• Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Εκπαιδευτικής Έρευνας (EERA), 2016
• Μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου για την Εκπαίδευση και Αποκατάσταση Ατόμων με Οπτική Αναπηρία (ICEVI-Europe), 2017
• Μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για την Πρώιμη Παρέμβαση (Eurlyaid), 2017
• Ενεργό μέλος (συντονίστρια μέσων κοινωνικής δικτύωσης) του Δικτύου για τα Παιδιά και την Παιδική Ηλικία (CCN), Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, 2019
• Ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Εκπαιδευτικής Ένωσης MENTORIA, 2021
• Κριτής του Συνεδρίου Νέος Παιδαγωγός, Ελλάδα, 2015-σήμερα
• Αξιολογήτρια του Περιοδικού i-Teacher, Ελλάδα, 2018-σήμερα
